Dictionary of Greek. 2013.
υδρόχρωμα — το, ατος 1. χρωστική ουσία διαλυτή σε νερό, νερομπογιά. 2. χρωστική ουσία διαλυμένη στο νερό, νερομπογιά. 3. γαλάκτωμα χρωματισμένου ασβέστη για ασθέστωμα: Το δωμάτιο είναι βαμμένο με υδρόχρωμα. 4. ασβέστωμα ή χρωματισμένο ασβέστωμα: Το υδρόχρωμα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
υδροχρωματίζω — Ν 1. χρωματίζω με υδρόχρωμα 2. επιχρίω μια επιφάνεια με χρωματισμένο γαλάκτωμα ασβέστη. [ΕΤΥΜΟΛ. < υδρόχρωμα, ατος. Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Ακρόπολις] … Dictionary of Greek
νερομπογιά — η 1. διάλυμα χρωστικής ουσίας σε νερό, υδρόχρωμα. 2. έργο ζωγραφικής με υδρόχρωμα, αλλ. ακουαρέλα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
υδροχρωματίζω — υδροχρωμάτισα, υδροχρωματίστηκα, υδροχρωματισμένος, μτβ. 1. χρωματίζω με υδρόχρωμα (βλ. λ., 2). 2. χρωματίζω με υδρόχρωμα (βλ. λ., 3) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μπαντανάς — ο βάψιμο τοίχων με υδρόχρωμα, το ασβέστωμα, το άσπρισμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. badana] … Dictionary of Greek
μπογιάτισμα — και μπογιάντισμα, το [μπογιατίζω] 1. το βάψιμο με ελαιόχρωμα ή με υδρόχρωμα 2. η στίλβωση υποδημάτων, το βερνίκωμα … Dictionary of Greek
νερομπογιά — η 1. διάλυμα χρωστικής ουσίας σε νερό, υδρόχρωμα 2. έργο ζωγραφικής φιλοτεχνημένο με υδροχρώματα, ακουαρέλα … Dictionary of Greek
σέπια — η, Ν 1. χρωστική ουσία που εξάγεται από τον θύλακα μελάνης τής σουπιάς ή τού καλαμαριού και χρησιμοποιείται ως μελάνι σχεδίασης και ως υδρόχρωμα, η σηπία 2. συνεκδ. ζωγραφικό έργο στο οποίο χρησιμοποιήθηκε η χρωστική αυτή ουσία. [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
στακτός — ή, όν, ΝΜΑ [στάζω] νεοελλ. φρ. «στακτό κόμμι» χημ. κόμμι που προέρχεται από ένα είδος γαρκινίας που φύεται στην Ινδία και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο τού αραβικού κόμμεος, ως υδρόχρωμα και στη φαρμακευτική ως καθαρτικό μσν. αρχ. 1. αυτός που… … Dictionary of Greek
υδάτινος — η, ο / ὑδάτινος, ίνη, ον, ΝΜΑ 1. αυτός που αποτελείται από νερό, υδατώδης (α. «υδάτινο στρώμα» β. «πνεύματα ὑδατινώτατα», Ιπποκρ.) νεοελλ. 1. παρασκευασμένος με νερό («υδάτινη βαφή» υδρόχρωμα, νερομπογιά) 2. μτφ. διαφανής («υδάτινες γραμμές» ή… … Dictionary of Greek
